တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ၀င္လာခဲ့တဲ့ေန႔ေတြ ရွိသလို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ထြက္သြားခဲ့တဲ့
ေန႔ေတြလည္းရွိတာပါပဲ။ တကယ့္ကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေလးပါ။ တိမ္ေတြက ေမွာင္ရီသန္းလို႔ ဆည္းဆာက တရိပ္ရိပ္ထိုးက်လာေနတယ္။ ေရကန္ၿပင္မွာ
သစ္ပင္ေတြရဲ႔ အရိပ္ေတြဟာ ဆည္းဆာရဲ႕ တြန္႔လူးရိုက္ခတ္မႈနဲ႔ ၀ိုးတ၀ါးတုန္ခါလို႔..၊ ဒါဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိခဲ့တဲ့ဘ၀ရဲ႕ တစိတ္တပိုင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မိမယ္..။ ဒါေပမယ့္
မေမ့နိုင္တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခြဲခြာခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိကၽြမ္းခဲ့ၾကတဲ့
တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ ဒီဆည္းဆာေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါးမွာ မေတြ.မၿမင္ခဲ့ၾကေတာ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိကၽြမ္းခဲ့ၾကတာ တိုတိုေတာင္းေတာင္းေလးပါ။
ၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ရနံ႔ဟာ သိပ္သည္းက်စ္လ်စ္လာတယ္။ ဘယ္ကမွန္းမသိရတဲ့
ေလဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြကို တိုးဖြက်ွီစယ္ေကာင္းက်ီစယ္မိမယ္။ ေရကန္ၿပင္မွာ
လႈိင္းထေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အရိပ္ေတြပဲလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အၿဖစ္သနစ္ေတြရဲ႕
ရီေ၀ေႏွာင္ဖြဲ႔စရာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္ေတြ ပဲလား။ ပထမဆံုးအခ်စ္ဦးနဲ႔ ရီေ၀တုန္လႈပ္စရာအနမ္းနဲ႔ ၿပီးေတာ့
ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ရဲ႔ ရွည္လ်ားတိတ္ဆိတ္တဲ့ အနမ္းလိုမ်ိုး
လမ္းေပၚမွာေၿခသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ၿပီ။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
ထြက္သြားမယ့္ သူေတြ…၊ ထြက္သြားနွင့္သူေတြ ၇ွိေကာင္း၇ွိပါလိမ့္မယ္..။ တကယ့္ကို တိတ္တိတ္္ဆိတ္ဆိတ္ေလးပဲေနမွာပါ။
ေႏြဦးရဲ. ေရာင္စံုအမွတ္တရေတြလည္းတိတ္ဆိတ္လို႔
…။
လက္်ာလင္းနိုုင္
No comments:
Post a Comment